‘Zij brengen reuring, ik kom weer buiten en voel me lekkerder, blijer’
Het was even wennen, onbekenden in huis voor zorg aan huis. Maar nu kan Henk Brouwer (1940) uit Bussum zich de dagen niet meer anders voorstellen dan met de vertrouwde gezichten van het wijkteam WelZijn. “Ze brengen reuring, ik kom met hen weer buiten en voel me happier.’
Zelfstandig wonen, te midden van alles wat hem dierbaar is, kwam onder druk. Wijkverpleegkundige Martika Benschop (1992) weet hun kennismaking destijds nog goed. “U wilde geen zorg aan huis. Na een paar maanden eerst alleen huishoudelijke hulp, hebben we voorgesteld om dat toch een maand te proberen. En toen heeft u nooit meer opgezegd.” Meneer knikt en verklaart de aanvankelijke weerstand: “Je moet aan die mensen wennen, hè. Maar het gaat heel goed. Ze komen nu ook vaker. Dan gaan we ergens heen.”
Het wijkteam WelZijn biedt namelijk meer dan zorg. Ook ondersteuning en begeleiding op maat bij wat het leven voor iemand leuk en prettig maakt. Zo slaapt meneer graag uit. Dus komt een medewerker hier pas later in de ochtend voor persoonlijke verzorging en het aanreiken van medicatie. Meneer is een gezelschapsmens en houdt van erop uitgaan. Ook op de duo-fiets, waarmee collega’s van Martika hem weleens ophalen. “Ja, met de mannen uit het team klikt het ook, hoor”, glimlacht meneer meteen.
Het zijn voorbeelden van hoe het Vivium wijkteam WelZijn diensten afstemt op iemands persoonlijke behoeften en mogelijkheden. “We komen echt voor de persoon; niet voor de handeling”, legt Martika uit. Dat komt ook tot uitdrukking in de naamsverandering van Met extra zorg thuis naar wijkteam WelZijn. “We werken nauw samen met het reguliere wijkteam, casemanagers, wondzorgspecialisten en het Vivium Advies en Behandelcentrum of dagbehandeling. En natuurlijk met familie, om ook mantelzorgers te ontlasten en ervoor te zorgen dat iemand zo goed mogelijk in z’n vel zit.”
Wijkteam WelZijn biedt rust, regelmaat en reinheid, legt Martika deze sociale benadering uit. “Rust omdat we meer tijd voor begeleiding en ondersteuning hebben dan alleen een zorghandeling. Regelmaat vanwege de vertrouwde gezichten en reinheid zoals persoonlijke en huishoudelijke zorg.” Ze vertelt hoe ze de inzet bij meneer soms zo plant, dat iemand met hem samen het begin van een spannende voetbalwedstrijd kan kijken. “Gezellig op de bank, wat lekkers erbij.” Ook haar dwergkeesje Matcha is hier welkom en heeft zich inmiddels op meneers schoot genesteld.
Volgens Martika is werken in de wijk het mooiste wat er is. “Omdat mensen thuis, in hun eigen omgeving, het meest zichzelf zijn. Je bouwt een band op, leert iemand kennen en ontdekt hoe iemand echt is.” Door de zorg en aandacht is meneer niet alleen beter gaan eten en bewegen, maar zich ook beter gaan voelen. Buren reageerden blij toen ze meneer weer eens buiten zagen, en instappen in de Vivium-auto. Even samen naar de markt wat fruit kopen of kleding, een ijsje op het terras.
Voorheen duurden de dagen soms lang, vertrouwde meneer Martika toe. “En nu, als zij komen”, doelt hij op de medewerkers van dit wijkteam, “betekent dat voor mij reuring. Ik voel me … hoe zeg je dat …happier.” Wat hij anderen die aarzelen over de inzet van het wijkteam WelZijn uit eigen ervaring kan meegeven? “Je moet het ondervinden, uitproberen.” Martika met een knipoog: “Desnoods tijdelijk.”